15-01-2025 Lezing in de Kerk Halverwege vorig jaar stapte Goosje binnen in het atelier met de vraag of ik voor een grote groep (+/-45 personen) een lezing wilde geven over Encaustic Art in de kerk. Het eerste wat ik riep: 'Nee, dat doe ik niet'. Voor een groep spreken is altijd een drempel geweest en te vertellen zonder te kunnen demonstreren dat is buiten mijn comfortzone. Maar na even wat langer gesproken te hebben veranderde 'Nee, dat doe ik niet', in 'Oké hier moet ik even over nadenken'.  Nee was nog steeds mijn antwoord, maar ik zei wat anders aan de telefoon toen ik haar opbelde. Ik zei 'Ja'. Gelukkig was 15 januari toen nog ver weg. Totdat het 2025 werd... Help! Wat ga ik vertellen? Hoe ga ik hen inspireren? Een week voordat ik zou gaan spreken had ik nog niets op papier. Ik...

Wauw wauw wauw wat een magische dagen! Waar zal ik beginnen… De laatste keer dat ik een Masterclass heb gegeven is al weer zo’n 5 à 6 jaar geleden. Toen had ik niet mijn eigen ruimte, maar huurde ik een ruimte. Toen sprak ik mijn wens uit voor een eigen plek om deze magische dagen neer te kunnen zetten. Inmiddels is de ruimte er al ruim 3 jaar. Maar ik voelde nu pas een ‘ja’ om een datum in te plannen. Een Masterclass is anders dan een workshop. Het is langer, het is intenser, ik ben ook veel langer in voorbereiding om het kloppend neer te zetten. Op het moment dat de datum is gezet, volgt het globale programma als vanzelf. Hotplate Happiness, kom in je flow en ga met een energie-boost naar huis. En dat is gelukt! Een week voor de Masterclass vliegt het me aan. Het stroomt niet, kan ik het wel,...

Net voor de zomervakantie neemt de importeur van het merk Encaustic Art contact met mij op. 'Hoe gaat het?' Ja prima! 'Ben je er klaar voor?' Waarvoor? 'We willen graag dat jij je zichtbaar gaat maken in Duitsland. Wil jij de particuliere en zakelijke markt gaan leveren? Een grote concullega stopt in Duitsland en we zouden wel willen dat jij het merk Encaustic Art ook in Duitsland verder gaat verspreiden'. Holyshit... dat zei ik niet maar dat dacht ik wel.... Daar moet ik even over nadenken... En zo hingen we op. De adrenaline giert door mijn lichaam. Help mijn Duits is niet zo goed, help hoe ga ik dit doen, help kan ik dit wel aan?, help wat als er straks veel bestellingen binnen komen, help, help, help. Ik had alles onder controle, net voordat ik de zomervakantie in zou gaan toen dat éne telefoontje...

'Heb je een plan wat je gaat maken?', vroeg één van de bezoekers gister. En nog meer leuke en geïnteresseerde vragen werden gesteld. Wij zijn één van de kunstenaars van de kunstwandeling en hebben afgelopen weekend zo'n 200 liefhebbers kunnen verwelkomen. Er ontstonden fijne gesprekken.  Bijna nooit is er een plan... 'Maar hoe begin je dan?', vraagt hij. Eén van de bezoekers roept 'bos'. Het woord bos is voor mij een trigger om te starten. Kleuren groen en bruin gaan meteen door mijn gedachte. Ik laat verschillende technieken zien, maar beperk mij niet tot een bos. Met verwondering en verbazing blijven steeds meer mensen staan kijken. Vertellen - demonsteren - inspireren. Het is iets waar ik blij van word. Dezelfde dag komen er nog meer vragen en telkens...

Een tijdje terug kreeg ik de vraag om een workshop te organiseren voor een groep van 20 gelijkgestemden die vanuit een reisorganisatie een intuïtieve beleving willen met Encaustic Art. Wel eerder draaide ik grote groepen, maar dat was altijd op locatie en meestal stond ik daar niet alleen voor. Mijn wens om vanuit mijn eigen locatie grote groepen te kunnen begeleiden was de reden dat we twee jaar geleden naar Diever zijn verhuisd. Maar 20.. (uiteindelijk zelfs 22) dat betekent wel het atelier verbouwen. Meer tafels en meer stoelen.. Hoe zou het aanvoelen? Gaat iedereen de ruimte, die voor mij zo belangrijk is wel ervaren? Of is de ruimte misschien toch niet groot genoeg? Ik visualiseer vaak en stel mij bij de aanvraag de ruimte voor met zoveel mensen. Volgens mij kan het… dus ik zeg ’Ja’ tegen de groep. De...

In januari mocht kunst en ambacht niet plaats vinden, maar dit weekend wel! Zaterdag en zondagmiddag waren de deuren van het Atelier By Wemke open voor belangstellenden. Al voor 13:00 stonden de eerste bezoekers voor de deur, daarna is het niet meer rustig geweest. In totaal kwamen er bijna 150 geïnteresseerden de drempel over om het magische encaustic te kunnen bewonderen. In maart en april is er nog zo'n weekend! Ik kijk er nu al naar uit. Mensen schreven zich in voor workshops en cursussen Encaustic en werden verrast door het medium dat velen niet kenden. Jong en oud schoven aan om het zelf te ervaren. Er zijn weer een aantal kleine en grote fans bij! Het was een verademing om zoveel mensen bij elkaar te zien, de behoefte om 'er even uit te gaan' ook zeker onder de oudere generatie was zo welkom. Even...

De kaarten-actie 'Van mij voor Jou - Van jou voor mij' is zo langzamerhand een traditie. Ook dit jaar waren er weer aanmeldingen uit allemaal verschillende landen. In de Facebookgroep ' Schilderen met Bijenwas ' heb ik al veel bijzondere schilderingen en cadeautjes voorbij zien komen.  Reacties lopen uiteen van blijdschap naar verwondering, maar ook teleurstelling. En juist dat laatste is zo waardevol om naar te kijken. Onvoorwaardelijke liefde is geven en ontvangen zonder verwachtingen. Waarom heb je toch verwachtingen of ben je onzeker? Is mijn kaart wel aangekomen? Vond de ontvanger mijn creatie wel mooi? Waarom heb ik geen bericht terug ontvangen? Dat is toch wel het minste wat je kunt doen?  Ik heb een kaart ontvangen, maar naar mijn idee is er niet veel aandacht aan besteed. Ik ben...

'De week vliegt voorbij. Het is al weer vrijdagmiddag. Het atelier is open en gelijk is er weer aanloop. Buurvrouw komt een cadeautje scoren. Een andere dame heeft dochter en kleinkinderen meegenomen voor een demo. Eerder was ze al bij mij geweest met haar andere dochter. Een oudere dame uit Dwingeloo die na haar fietstocht even op adem komt aan de stamtafel. Met een fietstas gevuld met Encaustic inspiratie zwaai ik haar uit. De zon verlicht het atelier. Een Engelsman stapt binnen. Gefascineerd door de edelstenen en de zielenschilderingen. Ook voor hem maakte ik een demo. Later toen hij de deur uit was, kwam mijn man naar me toe. Weet je wie dat was? Dat was de gitarist van de Rolling Stones. Ojaaa... Hij deed mij denken aan John Buckland (Encaustic Artist). Gemakkelijk om mee te connecten, sterk in energie en vol levenservaring....

Vanmorgen Skypete ik met Michael Bossom. Dat doen we regelmatig. Soms heel intensief, dan spreken we elkaar dagelijks. Soms even iets minder zoals afgelopen periode. 'Sorry' zei ik vanmorgen tegen Michael, al weet ik dat ik dat niet tegen hem hoef te zeggen. Ik leefde afgelopen zomer in mijn eigen cocon. De winkel, workshops, de groothandel en het gezin vroegen mijn aandacht. Geen ruimte voor iets anders. Dus Michael kreeg vaak korte antwoorden van mij en weinig support. Gelukkig is onze band heel goed en geven wij elkaar die ruimte onvoorwaardelijk. EncausticHouse was niet de focus, al bedachten we samen nieuwe plannen om het najaar jullie mee te verrassen! Zo ook Encaustic Art Projects! Kleine Projecten vol met ideeën en inspiratie. Niet te lang, maar ontzettend leuk om te volgen. 

Als beperking je kracht is... Wat kunnen wij daar van leren? Gister gaf ik weer een workshop 'Ontdek Encaustic'. Tijdens een workshop geef ik demo's en gedurende de workshop mogen er dan kaarten gemaakt worden. Iedereen werkt op zijn/haar niveau en zijn/haar tempo. Soms maken mensen tijdens een workshop een heleboel kaarten, misschien wel 15 in totaal. Soms maken mensen veel minder kaarten. Misschien maar 3 of 5. Schilderen is een spiegel van de ziel. En ik maak de mensen graag bewust en geef hen inzichten mee. Degene die veel kaarten maken, ik noem ze wel eens de productie-workshoppers, werken vluchtig en hebben nauwelijks tijd de kaart te bekijken of ze zijn al weer met de volgende schildering bezig. Deze beweging zie je dan ook terug in het dagelijks leven. Van alles pakken ze aan, nauwelijks tijd om het éne...

Een bijzondere ontmoeting vandaag in het atelier . Een man en een vrouw stapten het Atelier binnen... Bij deze schildering, een A3 afdruk van het origineel stond ze stil. Deze schildering raakte haar enorm. Ik vertelde haar dat ik al mijn schilderingen zielenschilderingen zijn, het zijn schilderingen met een verhaal. Zo ook deze. En dat een schildering die je raakt vaak een stukje herkenning is waardoor je er tot voelt aangetrokken. Ik vertelde haar dat dit de schildering was die ik maakte na het overlijden van mijn moeder, ze had longkanker... Het symboliseerde onder andere de liefde en puurheid, de verbinding, al dat was, al dat is. En daar kwamen haar tranen... Haar vader is nog niet zolang geleden ook overleden aan deze ziekte, ook longkanker. Ze waren terug in Diever, waar ze nog net voor het overlijden een paar mooie dagen...

Welke schilderingen ga ik in laten lijsten om het atelier mee te openen? Een keus waar ik nog niet eerder voor heb gestaan. Elke schildering verteld een verhaal. En iedere schildering is een stukje van mij dat achter mij ligt. Het is niet dat ik die momenten niet koester, maar het is meestal niet meer wie ik ben in het 'nu'. Het liefst maak ik nieuwe schilderingen die kloppen met het 'nu', maar daar is nu niet de ruimte voor. Welke schilderingen zal ik inlijsten? Ik heb er een aantal op de vloer liggen en laat ze mijn kinderen zien. 'Wat nou als we gewoon stemmen met zijn allen en de meeste stemmen bepaalt de keus?', zegt mijn oudste. Is het zo makkelijk denk ik bij mezelf? Het liefst vertel ik met mijn schilderingen een verhaal. Wil ik dat de schilderingen in 'sfeer' bij elkaar komen en zoek ik naar...