-
Lezing in de kerk
Halverwege vorig jaar stapte Goosje binnen in het atelier met de vraag of ik voor een grote groep (+/-45 personen) een lezing wilde geven over Encaustic Art in de kerk. Het eerste wat ik riep: 'Nee, dat doe ik niet'.
Voor een groep spreken is altijd een drempel geweest en te vertellen zonder te kunnen demonstreren dat is buiten mijn comfortzone. Maar na even wat langer gesproken te hebben veranderde 'Nee, dat doe ik niet', in 'Oké hier moet ik even over nadenken'.
Nee was nog steeds mijn antwoord, maar ik zei wat anders aan de telefoon toen ik haar opbelde. Ik zei 'Ja'. Gelukkig was 15 januari toen nog ver weg. Totdat het 2025 werd...
Help! Wat ga ik vertellen? Hoe ga ik hen inspireren? Een week voordat ik zou gaan spreken had ik nog niets op papier. Ik kon niet meer wachten en ik ging zitten en begon te schrijven.
Het werd een persoonlijk verhaal over hoe ik in aanraking ben gekomen met Encaustic Art en uiteindelijk in Diever ben beland. Over de successen, maar ook over de bergen die er genomen moesten worden om te komen waar en te zijn wie ik nu ben.
Je kon aan mijn stem horen dat ik nerveus was toen ik daar stond, met het microfoontje bevestigd aan mijn oor dat normaal de dominee gebruikt in zijn vertellingen. Maar ik stond er!
En door kwetsbaar te kunnen en durven zijn maak je meteen contact met je publiek. Na de lezing mocht iedereen die wilde een kaart schilderen. Even 'proeven' van de magie van Encaustic.
Degene die het hardst riep 'dit is niks voor mij', kwam na haar eigen creatie meteen naar me toe: 'Kan ik ook een workshop bij je volgen?'
De zaterdag na de lezing, toen mijn atelier weer open ging verkocht ik direct twee startsets aan hen die niet konden wachten om zelf aan de slag te gaan.
Het heeft buikpijn gekost, maar het heeft veel meer opgeleverd. Dankbaar!